فراموش نکنید

تا جالا فکر کردیم چه چیزی مارا بزرگ میکند؟ اگر مثلا بحث خوبی و بدی در حق مان باشد، رفتار بزرگ منشانه چیست؟! خب 90 درصدمان قطعا پاسخ میدهیم: "اینکه اگر در حقمان بدی کردند ببخشیم و قراموش کنیم". اگر از همه ی 90 درصدمان هم بپرسند اینکار را میکنیم یا نه؟ قطعا دهانمان را پر میکنیم که بله! بعد هم شروع میکنیم بدی هایی که دیدیم و فراموش کردیم!! را تعریف کردن. خب اصلا گیرم که همه مان اینطوری باشیم. بدی ها را ببخشیم. یعنی اگر فراموش هم نکنیم جبران هم نکنیم. راجع به خوبی ها چی؟ چقدر وقتی یک نفر به ما خوبی میکند. برایمان وقت میگذارد. کمکمان میکند و ... یادمان میماند؟ چقدر تلاش میکنیم جبران کنیم؟ من نصیحت نمیکنم! درد و دل میکنم. بالاغیرتا اگر خوبی های یکنفر را جبران نکردیم، فراموش هم نکنیم. نگوییم وظیفه داشتی. نگوییم منکه از تو کمک نخواسته بودم. اشک دیگران را انقدر راحت در نیاوریم.!